1e volleybaltraining + karaoke

Lieve lezertjes,

Alweer heel wat beleefd op één dag! Gisterenmorgen had ik het geluk te mogen uitslapen, joepi!
Anke vertelde me eerder deze week dat ik een plaatsje zou krijgen in het schoenenrek op de gang. Ze is bij de IKEA langsgeweest en Cara en ik kregen de eer het rek in elkaar te timmeren. Afgezien van het feit dat mijn schoenenrek zich op meer dan twee meter boven de grond bevindt, vind ik het leuk dat ik er nu ook eentje heb.
's Voormiddags heb ik me nog maar eens beziggehouden met dat verdomd lessenrooster. Het is echt een boeltje om dat samengesteld te krijgen. Ik vind wel equivalente vakken maar dan komt het aantal ECTS-puntenn in Gent en Germersheim niet overeen... en als het dat niet is, heb ik lessen die op hetzelfde uur vallen... Als kers op de taart heb ik nog steeds geen PIN-code waardoor ik niet op het elektronisch platforum Ilias van de Uni kan. Ik hoop echt dat dat tegen volgende week in orde is anders kom ik nog meer in de problemen. In Duitsland moet je je voor bepaalde lessen aanmelden. Er bestaan hier bijvoorbeeld lessen waar je met maximum 30 deelnemers kan naartoe gaan. Als ik mijn PIN-code niet op tijd krijg, kan ik me niet aanmelden en kan de les al volboekt zijn en moet ik opnieuw op zoek naar een ander gelijkaardig vak... En dan komen we in die vicieuze cirkel dat lessen overlappen, of maar 1 keer in de week gegeven worden.... Maar afgezien daarvan gaat het nog steeds super met me!
Gisterenmiddag wilde ik naar de informatiesessie Frans gaan maar na een kwartiertje ben ik hem gesmeerd. Die sessies zijn vooral bedoelde voor mensen die drie jaar het programma volgen, totaal niet interessant voor mij dus. Om twee uur had ik met Davy afgesproken om nog maar eens dat lessenrooster onder hande te nemen. We hebben een beetje gekeken en gezocht dat we een aantal lessen samen kunnen volgen, dat is zoveel aangenamer.
Terug thuis heb ik me snel klaargemaakt voor mijn allereerste volleybaltraining, wat was dat spannend! Ik wist waar de sporthal was en had met de trainster afgesproken om tegen 19.50u te komen. Als ik aankwam zag ik echter geen kat en waren alle lichten gedoofd. Ik vreesde al het ergste... Maar ineens zag ik nog twee andere meisjes, Julia en Veronica. De eerste kennismaking met mijn ploeg! En toen kwamen alle andere meisjes ook opdagen. De sfeer is de ploeg is wel ongeloofelijk, de meisjes kennen elkaar blijkbaar heel goed en waren al meteen voluit aan het lachen en praten. Toen kwam ook de trainster en tot mijn grote verbazing stak ze samen met ongeveer drie vierde van de ploeg nog snel een sigaretje aan voor de training... Sporten is gezond... De training zelf viel heel goed mee, we hadden een leuke opwarming, totaaaal anders als in België, cultuurverschillen zitten echt overal! Hoewel de trainster een heel stuk ouder is als de meisjes deed ze de hele tijd mee en maakte ze ook constant grapjes of doet ze onnozel samen met de andere speelsters. Dat was echt plezant! De sfeer in de ploeg is super maar het viel me ook wel op dat de meisjes hard zijn voor elkaar en voor zichzelf. Als het niet goed is, zeggen ze dat vlakaf. Maar als iemand bijvoorbeeld kwaad is op zichzelf, geeft iemand anders een grappige opmerking en waait dat meteen voorbij. Misschien moet ik ook wel zeggen dat ze allemaal stuk voor stuk véél beter zijn dan mij. De ploeg traint drie keer in de week dus dat wil toch ook wel al wat zeggen... Bij aanval kon ik nog wel mee maar in verdediging moest ik toch onderdoen. AHja, de komende maanden kan ik me hier met plezier wat verbeteren!
Na de training ben ik snel naar huis gefietst want ik had me bij de Uni ingeschreven voor een ware kroegentocht. Die is er helaas niet van gekomen want mijn makkers waren allemaal al afgezakt naar Königskeller voor een avondje karaoke (die normaal gezien gepland was voor na de kroegentocht). Het was er echt super! Een overgroot deel van de Erasmussers waren er samengetroept en de sfeer zat er al goed in. We hebben de hele avond gezongen en gelachen totdat een vreemde man een micro in handen nam. Hij had niet bepaald het talent van een zanger en veel tact was hem ook niet meegegeven. Na ongeveer een kwartier luisteren naar zijn oorverdovende geschrei en na een awoe-geroepbui vanwege de groep, kon ik het niet meer aanhoren. Ik ben op hem toegestapt en heb vriendelijk de micro teruggevraagd maar zelfs toen wilde hij niet opgeven. Ik besloot water bij de wijn te doen en liet hem nog het liedje uitzingen, de vervelende man ging akkoord met deze deal en tot groot jolijt hield hij eindelijk op met "zingen". Tegen enen was de karaoke uit en begon de disco maar de muziek was ook niet al dat... We hebben nog gezellig zitten natateren en een gat in de nacht ben ik terug huiswaarts gekeerd.